Tuinen hebben water nodig, dat weet iedereen. Vooral in de zomer als het droog is hebben veel planten die zich niet als cactus hebben vermomd het moeilijk. In het geval van de Warmoezerij, de moestuin van GOUDasfalt, is dat nogal een arbeidsintensieve klus. Mede daarom werd een systeem bedacht dat capillair werkt: regenwater wordt opgeslagen in het natuurlijke bassin onder de tuin en wordt via speciaal materiaal omhoog vervoerd de grond in. Als het echt droog is heb je hieraan natuurlijk niet genoeg. Het makkelijkste is om dan water uit de naastgelegen Hollandse IJssel te pompen voor het gebruik in de gieter. Die rivier is een tijd terug opgeschoond, maar hoe schoon is het rivierwater dan eigenlijk? Is de kwaliteit goed genoeg om je groenten straks nog als biologisch te verkopen?
Die vraag hing als een zwaard boven de tuin, tot het Hoogheemraadschap hem vanmorgen beantwoordde. Er was goed en slecht nieuws. Het goede nieuws is dat de waterkwaliteit van de rivier op veel fronten voldoet aan de norm. Het slechte nieuws is dat op het meetpunt een serieuze dosis medicijnresten worden aangetroffen. Dit is zeker niet uniek, zo blijkt na even rondneuzen. Mensen gebruiken enorm veel medicijnen, die we via de wc de riolering in spoelen. Waterzuiveringsinstallaties lozen na zuivering van hun afvalwater het restant in de rivier. Dat zogenoemde effluent moet aan allerlei eisen voldoen, maar daar zit bij medicijnresten nou juist het probleem. Men weet zogenaamd niet hoe slecht ze zijn voor de gezondheid en dus zijn er geen normen voor. Toch maken betrokken instanties zich zorgen. Bij een lage rivierwaterstand, gecombineerd met de toenemende vergrijzing kunnen vooral in drinkwaterrivieren als de Maas kwaliteitsproblemen met het kraanwater optreden. Bovendien is het onvoldoende onderzocht, maar niet geheel onbekend, wat de resten met waterdieren doen. Zo weten we bijvoorbeeld al dat anticonceptiemiddelen tot een geslachtsverandering kunnen leiden bij vissen. Gelukkig doet het Rijk nu proeven om de medicijnresten uit het effluent water te zuiveren. De Hollandse IJssel mag als niet-drinkwaterrivier achter in de rij aansluiten.
Dan het meetpunt waarover we informatie kregen. Die is hemelsbreed nog geen kilometer van de zuiveringsinstallatie, aan de rivier. Net als de Warmoezerij trouwens. Op het eerste gezicht slecht nieuws dus, voor onze tuin. Maar al met al zie ik toch licht aan het einde van de tunnel. Het vastleggen van medicatieresten is nieuw, ze zaten pak m beet 10 jaar geleden natuurlijk ook gewoon in het rivierwater. Dit beidt de kans om een volgende stap zetten, op naar schone(re) rivieren.